Cemal Sürreyya'ya mektuplar ....kitap
Toplar dağların rüzgârlarını
...Dağıtır çocuklara erken...Hasretinden prangalar eskittim...a.arif
Eskiden sokaklarda dolasmayi cok severdim,her firsatta uzun uzun yürüyüslere cikar,düslerimi düsünür,not alir,onlari oturup bir yol kenarina karalardim.Yolum Cagalogluna düstügünde Sosyal yayinlarina ugrar siir kitaplarina bakar,bir kac siir ezberler cikardim.O zamanlar eskiden ayni mahalleden oturdugumuzu Hasan Sami orada calisirdi.Edebiyat fakultesini bizim mahallede ilk kazanan odur.Yasar Okcuoglu yoldasin köylüsüydü.
Iste siirler yasam damarlarimizin felsefesidir,rahatca soluk alacagimiz,dertlerimizin imgelerini bulacagimiz siirler,her kesin derdine bence deva/Ahmed Arif'in Cemal Süreyya'ya mektuplar kitabini Sarraflar carsinda ki eski kitapliktan okumaya basladim.Dostuna yarani gösterir gibi imgelemis Ahmed Arif mektuplarla.Öyle bir anda Kürdün dilinden seslenmis ki alip göre hasrete der gibi/onun icin seni anlata bilmek seni/birde Dersim sürgünüdür sevgili Cemal Sürreyya.Ona yazdikca nefes aliyor Ahmed Arif sürgün Istanbul sehrinde.Kizlarimiz-ogullarimiz var gelecekte umuda dizer imgeleri/Kayiplara karsi otuz üc siir okur ve kirvem hallarimi böyle yaz rivayet sanilir belkide der....
Her seye ragmen umuda dair düslerimizi diri tutmak icin yasam damarlarimizdan beslenmeye devam ediyoruz
bazi seyler kanatsada yüregimizi/isyan halinde bir sürüvencinin ardillariyiz...Ey ölümsüz kir cicekleri/daglarin asi yoldaslari/ölümsüzlügün erenleri/izindeyiz...Uy havar muhammed isa askina/yattigin ranza askina/babam gözlerini verdi urfa önünde/bu dag mengene dagidir/tan yeli atanda...Sanirim Ahmed Arif'in siirlerini gelince asla vazgecmedi,en kola is diyerek siir yazmadi,cabuk pes etmedi,yillarca o kahvede/zindan/tutukluyken siir yazdi zula/ve Enver Gökce ekolinden bir mermiden benden aslanim dedi...Iste dev dalgalari yikan mektuplar...
berdan ildan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder