30 Ocak 2009 Cuma

Cumartesi öyküleri 2


Bir cumartesi sabahi,tras olmak icin suiletimi aynaya tasidim;Eski bir masal vardir
ya "Ayna ayna söyle bakalim bende güzel varmidir...."O sabah ayna yitik gözlerimi
gördüm,gelin seyran eyleyelim Cumartesilere yolculuk edelim.Gözlerimizi kapatalim
simdi sira neferleri konussun.

Kalabalik bir cadde Istiklal,her zaman ki gibi,bir adam elinde isik demeti papatyalarla
ilerliyor.Ve yanindan gecen kalabaliklar konusmadan,dikkat etmeden,sessiz bir yagmur
damlalari gibi hizla akiyorlar.Karanlik siyah paltolu adamlar birden cullaniyorlar elinde
papatyalar olan adamin üzerine,bagiriyor altta kalan papatyali adam."Susmayin yeter
artik"haykirislariyla kalabaligin görmedim,duymadim,bilmiyorum sessizligine carpip
geri dönüyor.Beyaz toros Reno yanasiyor aliyorlar papatyali adami ve onun agzini,
gözlerini baglayanlari.

Hic bir sey olmamis gibi kalabaliklar akmaya devam ediyor.Belki duymussunuzdur onlari
Cumartesi anneleri diyorlar onlara.Simdi aynanin karsina gecip okkali bir Cukurova,li küfrü
savurdunuz belkide,daha bunu sokunu atlatmadan yeni görüntüler canlaniyor gözünüzde.
Belki Istiklal caddesinde o kösede bes-on kisi tedirgin bekliyordur suskun kalarak o
kösede hala.Aralarindan biri cikarak hizla öne firliyor ve haykiriyor Cocuklarimizin akibetini
aciklayiniz"...

Birden karanligin bekcileri ara sokaklardan robokoflu elektronik uzaylilar ve otomotik silahli
korsanlar hayayi silah sesleriyle susturuyor.Meydanin ortasinda biriken analar birbirlerine
kenetleniyorlar caddenin x kösesinde sürek avi sona eriyor.Ne flaslar patliyor,ne onlarin
cigligini duyanlar.Kalabaliklar dönüp bakmiyorlar bile.

Simdi Fatma ana ve Hanifi amcanin gözlerine bakin,bu göz sizin gözünüz ama korkuyla
krisikliklarla kapli ve fermi sönmüs.Orada bir soru isareti göreceksiniz ?"Nasil bizi bu hale soktular
hayiflayacaksiniz"Bir.. ?.. isaretine cevap verecek birseyimiz olmali.
Bir zamanlar Cumartesi anneleri vardi.

Simdi susuyorsunuz ya,yarin bu kabuslar bizimde gercegimiz olabilir.


Biraz abartili geldi galiba,anlattigim bu yolculuk.Unutmayalim ki...Herkes hak ettigi düzende
yasar.Biz lal kaldikca,ölülerimiz cogalir,yasananlarda ki sorumlulugumuzu düsünelim
Bu kabuslarla yüzlesme,adressiz kayip mezarlarda isimsiz konuklari unutma.Unutma Hüseyin
Morsümbül.ü.Fatma ana ve Hanifi amcayi.

Berdan Ildan...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder