Türküsü hala okuyanlarin dilinde

Eugene Pottier,ezilenlerin ölümsüz sanatcisi,sömürü ve zülme karsi direnis,barikat türkülerini dünya ya
isik hiziyla yayan sair.

Ümitten,safaktan ve türkülerin ahenginden korkanlarin ise en cok ürperdikleri türküleri yazan bu sairden
korkmuslardir.O ezilenlere söyle seslenmis
"Uyan artik uykudan uyan/uyan esirler dünyasi diye haykiriyordu."Tanri,aga,pasa ve sultan seni nasil kurtarir/
bizi kurtaracak olan kendi kollarimizdir...diyordu onyillar önce.
Ve birlikte nasirli eller elele,omuz omuza,kardescesine haykiriyordu.
Zülmü rüzgarlara savur
kollarinin bütün gücüyle tavi gelen demire vur
Bu kavga en sonuncu kavgamizdir artik
enternasyonelle kurtulur insanlik....

Onun türküsü hala okuyanlarin dilinde,emekcilerin birlesik kardeslesmesini haykiriyor,simdi bu sese irkci ve savas
seslerinin Mezapotamya halklarini yok etmeye hazirlandigi su günlerde o sese daha cok gereksinmemiz var.
Yoldas Lenin 1923'te günlük Pravda'da söyle yaziyordu.

"Ünlü isci ezgisi Enternasyonel'in sözleri bütün avrupa dillerine cevrilmisti.Hem sadece Avrupa dillerine degil,bulundugu
ülke neresi olursa olsun,yazi ne sürüklerse sürüklesin,ülkelerinden uzaklarda dilini bilmedigi bir yerde ne kadar yabancilik
duyarsa duysun,bilincli bir emekci ünlü Enternasyonel ezgisiyle bir cok halkla kardelik gelistirebilir.Bütün ezilen ülkelerin
emekcileri,mücadelenin öncüsü olan emekci sairi ezgisini kendisine rehber edinebilir.Ve bu türkü ezilenlerin kardeslesmesini
en cok ihtiyac duydugumuz su günlerde grevde olan,sokaklari kusatan irkci ulumalara rehberdir.

Bize türkülerimizi söyletmiyorlar Robson
inci disli zenci kardesim
kartal kanatli kanaryam
türkülerimizi söyletmiyorlar bize
görmekten,duymaktan,dokunmaktan korkuyorlar
korkuyorlar Robson
safaktan korkuyorlar

Yagmurda cirilciplak yikanir gibi aglamaktan,
simsiki bir ayvayi disler gibi gülmekten korkuyorlar.
Sevmekten korkuyorlar,bizim Ferhat gibi sevmekten..
Sizinde bir Ferhatiniz vardir,elbet Robson;adi ne ?
Tohum ve topraktan korkuyorlar.

Ne iskonto,ne komisyon,ne vade isteyen bir dost eli
sicak bir kus gibi konmamis ki avuclarinin icine.
Ümitten korkuyorlar Robson,ümitten korkuyorlar
ümitten
Korkuyorlar kartal kanatli kanaryam
türkülerimizden korkuyorlar.Mavi gözlü dev Nazim Usta.
Pottier,1848 Devriminde Paris barikat baslarinda dögüsenler arasinda havanin buz kestigi günlerde ezilenlerin türküsünü
söylüyordu.Ömrü mücadele ve yoksulluk icinde sürdü.1871 Paris Komünü günlerinde barikatlarda halay cekiyordu.Bu
komün sonrasi günlerde ezilenlerin temsilcisi olma onuruna kavusturdu onu isciler ve baldiri ciplaklar.Yenilgiden sonra
sürgün günleri basladi Amerika'da.1871'de giyabinda yargilandi ve ölüme mahkum edildi.

Ölüme mahkum edildigi Haziran günlerinde su ünlü dizeleri yazarak ezilenlerin türküsünü tüm kitalara yaydi.
Ozan dokuz yillik sürgünden sonra yurduna döndü.Ve yeni kurulmus olan Isci Partisi'ne girdi.Ilk siir kitabi
1884'te yayinlandi.Ikinci kitabi 'Devrim Türküleri' ise ölümünden hemen sonra yayinlanir.

Eugene Pottier 'Türküsünü asla yitirmeden' yasayip ölmeyen ve hala türküsü okuyanlarin dilindedir.
Kasim ayi 1887'de yoksulluk icinde onurlu bir sekilde aramizdan ayrildi.
Emekcilerin ardindan türküsünü milyonlara birakti.Emekcilerin yilmaz savascisini türkülerle hala aniyoruz,türküsünü
duyan düsmanlari hala Halklarin Enternasyonalis Kardeslesmesinini türküsünden korkuyorlar.

Pottier'in ölüm gününde son sözü yine Lenin yoldas'a birakalim..

"8 Kasim 1887 günü,Parisli barikat savascilari Pottierin cenazesini,kursuna dizilen komüncülerin gömüldügü
Pere-La Chaise Mezarligina götürdüler. Polis provakasonlarina ragme emekcilerin omuzlarinda kipkizil bir mesale
ve dillerinde Enternasyonelle ugurlanir..
Yoksulluk icinde öldü.ama arkasinda ölümsüz bir anit birakti.O emekcilerin davasinda bir kardeslesmedir Enternasyonelce.

Berdan Ildan..