ROJBAS

Gecen Cumartesi bizi kendimizden uzaklastirip,ülkenin yagmurlarina,yasadigim gibi umutlu düsler gördüm ve yeniden hayal kurdum,yazdigim
yazilar,cizdigim karakalem calismalarim,okudugum kitaplar,izledigim belgesel ve kendi kendime konustuklarim geldi aklima.

Kimdim "ben"Neleri nicin,neden severdim.Düslerimin sinirsizligi,tutsakligi nelerdi.Ailemden daha degerli neler vardi,dogru olarak telefuz
ettigim.Hayir ne demektir.Neden sürgün edilmis,inkar edilmistik.Neden yasaklanmisti Kürtce isimler,edebiyat,sinema,ülkemiz neden bombalaniyor,
yakiliyor,bosaltiliyor.Neden sahi her gün huzursuzduk,her gün mutsuz,hergün ölüp dirilen,yasak bir ülkede yarim elma ne demekti.

Nereye gidiyor ben olmayan ben,bilmiyordum ama gitmek istiyordum,bilmedigim bir yere.Neden istemedigim halde adimlarim oraya dogru
beni sürüklüyordu.Korkuyormuydum yoksa.Dört yanim hecai menekse sorgulamalar vakti celiskiler.Ülkesiz yasanmaz bu ahtapot talan
düzeninde yenik düsler kuruyorduk.Yürürken adimlarimiz keklikler tarafindan daha da kücülüyordu.

Hoscakal diyemedim,cünkü hayir demesini ögrenmemistik,ögretmemislerdi.Kimsenin olup bitenlere anlam veremiyorlardi.Kendi aralarinda
fiskos fiskos konusmalara dalmislardi,biz o sessizlikten siyrildik,erken büyüdük.Sonra öfke kusandik gecekondularda,engellemeye calistilar.
Ama nafile.Kararliydik biz.Özgürlesmek istiyorduk,sömürüsüz sinirsiz bir dünya istiyorduk ve aramak icin düstük yollara.Bazilarimiz bu
özgürlük düsü mücadelesinde sehit düstüler,düsenlerin bayragini beriden gelenler omuzladilar.Kimileri cigerlerini teslim ettiler.Zalimlerle
omuz omuza keklik oldular,cukurlastilar,daha da sertlesince demir,daha da cukurlasiyorlar.

Paslanmis emekci zincirlerine ihaneti secenlere inat.zinciri gresle yaglayip,her gün temizleyip,özgürlük halkasinin bir halkasi olarak umudumuza
günes ülkesi mücadelesine devam ediyoruz.

Gleinkirschen sehrinde bardaktan bosanircasina yagan yagmurun kollarina biraktik kendimizi,dilimizde siirler haykirarak.Yanliz degildik,dayatilan
teslimiyete,imhaya,inkara,yasaklamalara ragmen özgürlük düsünü halkiyla beraber omuz omuza yasamaya calisanlar vardi hipodrumda.Yazarlar,
ressamlar,sairler,edebiyatcilar,tutsak aileleri,yezidiler,aleviler,insan haklari savunuculari,cevreciler ve sosyalist yurtsever,baris analari,kadin
meclisleri,genclik vb.Ve biliyorduk yollarimizin bu okyonusla kesistigini.Saganak yagis,bizlerin yoluna,bizi arkadan vuranlar gibi,bizi engelleyemeyecekti.
Bu saganak sili bizi ortaklastirmisti.

Üsümüstük belki,yorulmuslari emekciler,onlarca kilometre uzaklardan sinirlari asarak gelmislerdi.Ve yeni aramiza katilanlari yanimiza alarak
sohbetlere sürükledik özlemlerimizi.Yagmurun altinda atacagimiz her adima,bize ihanet edenlerden biraz daha uzaklastiracakti.Tepeden tirnaga
günes damitacaktik zihinlerimize.Özgürlügümüzü yeniden sinayacaktik.

Kürdistan daglarinda,masmavi gökyüzüyle,umud,ve özgür bir vatan bizimle bir baska güzellesecektir diye düsündüm o saganak yagmur bir kez
daha.Günes yeniden karanliga Edi Bese diyordu saganak yamur yaginca.Ve saganak yagmur duracakti ve biz omuz omuza halaya durarak,kollektifce
isinacaktik.Gün bizim di.Günesle yeni bir aydinlik dogacakti....

bıyıkları kan içinde bir kara mavzerdir koçero yatar türkülerde upuzun .... ve sokaklarda dolaştırmak için özgürlüğü ve vatanı anavatan yapmak için bir anda ...
demis ya sair

Rojbas Kürdistan rojbas

berdan ildan